Mieszkaniec Śliwic ledwo uszedł z życiem z wypadku. Potrzebuje rehabilitacji. Pomożecie?

- Z wypadku pamiętam niewiele - relacjonuje Maciek. - Jechałem jako pasażer w aucie (siedziałem z tyłu) jeszcze z dwoma znajomymi. Dopiero dużo później usłyszałem, że kierowca stracił panowanie nad pojazdem. Wpadliśmy w poślizg, a następnie dachowaliśmy. Podobno samochód zatrzymał się na ogrodzeniu posesji. Moje wspomnienia są niejasne. Nie pamiętam samego zdarzenia, ani pierwszych chwil po nim. Jedynie ogromny ból głowy i nóg bardzo zapadł mi w pamięć.

Do szpitala trafił w śpiączce, która utrzymywała się jeszcze jakiś czas.

- Gdy w końcu się obudziłem, byłem przerażony, znów odczuwając niezwykle silny ból i ucisk w mojej głowie. Po wypadku oddychanie stało się niewyobrażalnie trudne. Z każdym wdechem czuję, jak moje płuca są niezdolne do pełnego wypełnienia powietrzem, a wydech wiążę się z bólem i wyczerpaniem. Zdiagnozowano u mnie również zapalenie płuc, które objawiało się drobnymi ogniskami krwotocznymi w obrębie mózgowia - dodaje Maciej.

Konsekwencje wypadku są bardzo dotkliwe. Niedowład czterokończynowy pozbawił go możliwości swobodnego poruszania się i wykonywania codziennych czynności.

- Każdy ruch, nawet najmniejszy, wymaga ogromnego wysiłku i wsparcia - mówi poszkodowany w wypadku. - Dodatkowo stłuczenia płuc powodują silne bóle i utrudniają proces gojenia. Co do głowy lekarze stwierdzili po badaniu zmiany krwotoczne o charakterze rozlanego urazu aksonalnego. Jednak mimo tych trudności, nie tracę nadziei. Wiem, że droga powrotu do pełnej sprawności będzie długa i trudna, ale wierzę, że jest ona możliwa. Dni na oddziale intensywnej terapii mijają wolno, ale każdego dnia czuję, że dokonuje się jakiś postęp. Mam wsparcie bliskich, którzy są u mojego boku, dodając mi otuchy i dodatkowej motywacji do walki. Bez ich wsparcia, nie wiem, czy byłbym w stanie przetrwać ten trudny okres. Niestety, mój stan zdrowia nadal nie jest dobry, ponieważ mam problemy z mówieniem (ten opis powstał dzięki pomocy siostry) i wzrokiem.

Zdolności komunikacyjne Macieja są poważnie ograniczone, co utrudnia mu wyrażanie myśli i potrzeb. Wzrok również sprawia mu trudności, co z kolei wpływa na orientację w przestrzeni i rozpoznawanie otoczenia.

- Jest to bardzo frustrujące i przytłaczające uczucie - nie kryje mężczyzna. - Najtrudniejsze jest jednak to, że nie jestem w stanie poruszać się samodzielnie. Zależę od pomocy i wsparcia moich najbliższych w każdej czynności dnia codziennego. Moja niepełnosprawność fizyczna sprawia, że jestem całkowicie uzależniony od nich, a to niezwykle trudne.

Jak mówi Maciej, przed wypadkiem był sprawną i aktywną osobą. Sport towarzyszył mu na różne sposoby, chociażby aktywnie spędzając czas wraz z małymi siostrzenicami.

Maciek obecnie jest w sytuacji, w której potrzebuje także wsparcia finansowego.

- Jest to dla mnie niezwykle trudne, zawsze uważałem się za niezależną osobę, która radziła sobie sama. Jednak teraz muszę zaakceptować fakt, że jestem zdany na innych. Powrót do zdrowia sprzed wypadku jest możliwa jedynie z pomocą innych. Koszty rehabilitacji stacjonarnej, turnusów rehabilitacyjnych w specjalistycznej klinice są bardzo wysokie (jeden turnus to nawet kilkanaście tysięcy złotych). To ogromne kwoty, których ani ja, ani moja rodzina nie jest w stanie udźwignąć. A mój stan wymaga dalszego leczenia i intensywnej rehabilitacji. Jestem gotów podjąć wszelkie wysiłki i poddać się intensywnym terapiom i rehabilitacji, by odzyskać sprawność i wrócić do pełnego funkcjonowania. Wierzę, że dzięki wsparciu będę mógł pokonać te trudności i powrócić do aktywnego życia. Bardzo dziękuję za każdą złotówkę!

Wpłać dowolną kwotę na zbiórkę lub/i udostępnij ją na swoim portalu społecznościowym: